26 maart

Na een heerlijk ontbijt en een heel hartelijk afscheid van de eigenaren van de lodge, Carlos en zijn vrouw, zijn we op weg gegaan naar Rio Tranquilo. Een rit van 115 kilometer van ongeveer 2 uur en 45 minuten over een onverharde weg met stenen, grote gaten en hobbelige stukken.  Dit gedeelte van de Carretera Austral is niet het meest begaanbare maar wel erg mooi qua natuur. We hebben dan ook een paar keer de auto stilgezet om foto’s te nemen. Uit gesprekken met Pablo en Carlos blijkt dat ze eigenlijk niet willen dat de Carretera Austral een geasfalteerde weg wordt. Ze hoeven geen grote hoeveelheid toeristen in hun gemeenschap. Wij hebben ook weinig toeristen gezien en troffen overal een erg vriendelijke sfeer aan. 

In Puerto Bertrand hebben we lekker in de zon koffie zitten drinken. Wat ons ook opgevallen is, is de hoeveelheid honden die we overal aantreffen. Het zijn allemaal hele lieve honden die graag aangehaald willen worden maar ook hevig blaffend achter langsrijdende auto’s rennen. Best eng om te zien dat ze voor, naast en achter de auto’s rennen (maar gelukkig niet eronder). Meestal zijn ze dan met z’n tweeen of drieën. 

Het hotel waar we nu zitten is mooi maar een beetje ‘zweverig’. Zo hebben ze bijvoorbeeld geen wifi onder het mom dat je met je medereizigers in gesprek gaat. Ook moet je je schoenen in de hal laten staan en de in manden aangeboden sokken aantrekken. Verder mag je geen alcohol gebruiken en niet eten op de kamers. Wel wordt er de hele dag koffie en thee (heet water) aangeboden. ‘s-Avonds zijn we naar het meer gelopen en hebben we aan de ‘boulevard’ gegeten. Waar het overigens best druk was. Het is hier best toeristisch. Er worden vanuit hier excursies georganiseerd naar de marmergrotten (gaan we morgen doen) en naar een gletsjer.

Een toch wel rustige dag eigenlijk.

27 maart

Rio Tranquilo staat bekend om 2 bezienswaardigheden. De marmergrotten en de gletsjer. De laatste hadden wij geen zin in en de marmergrotten zaten al in het programma. We moesten ons om 8:50 melden bij het meer waar we ons registreerden, instructies kregen en een zwemvest kregen uitgereikt. De boot had gelukkkig meer stoelen  (25) dan dat er passagiers waren ( 12 ). We hadden dus de ruimte.

De boottocht duurde 2,5 uur duren en we gingen 3 plekken langs het meer bezoeken waar marmergrotten aanwezig waren. Het eerste punt was bijna aan de overkant. Omdat het een groot meer is moest er hard gevaren worden wat dus ook gebeurde. Hiervoor waren we al gewaarschuwd bij de instructies. De andere punten waren weer aan de kant van Rio Tranquilo. De marmergrotten zijn niet echt grotten waar je doorheen vaart maar zijn een soort wand van rotsen. Op een paar plekken kon je naar binnen met de boot maar de grootste ‘inham’ was niet groter dan de boot zelf. Je kreeg wel een goede indruk van het marmer.

Het laatste punt werd de kathedraal en de kapel genoemt. Dit zijn de bekenste van de marmergrotten en zie je dus overal op de pamfletten van de excursiebureautjes ( schatting meer dan 20 ) die dit soort van boottochten uitvoeren. Al met al een leuke ervaring. De rest van de dag lekker niets gedaan. Dit is de op een na laatste plek van onze zuidelijk rondreis. Morgen nog een tussenstop in Cerra Castillo en a.s weekend vliegen vanuit Balmaceda via Puerto Montt en Santiago naar Calama in de Atacama woestijn.