4 april

Vandaag stond er een lange rit op de planning. Bijna 500 km door de woestijn. En dit is lang! Kaarsrechte wegen van tientallen kilometers en niets anders te zien dan zand, stenen, rotsen, bergen op afstand. Het meest saaie wat je kan tegenkomen. De route de soleil in Frankrijk is leuker rijden. Maar dit heeft ook wel weer wat. De weidsheid van een woestijn waar bijna niets groeit.

Bij aankomst in het hotel bleek er een congres van carabineros te zijn waardoor het hele hotel zo’n beetje bezet is door chileense politieagenten. We denken dat we een van de weinige ‘gewone’ gasten zijn. Hierdoor konden we ook niet in het hotel eten ‘s-avonds. De bar is ongeveer onbereikbaar dus ons enig loopje is van de ingang naar de kamer en voor het ontbijt van de kamer naar de ontbijtzaal. Maar vlakbij het hotel is er een wandelpromenade met barretjes, restaurants etc. dus zijn we daar maar gaan eten.

5 april

De zeelucht zorgde voor een heerlijke nachtrust, de nachttemperatuur was prima. Het ontbijt was ook supergoed verzorgd, dus de dag kon beginnen. We wilden niet in Iquique blijven rondhangen, het is hier erg toeristisch met veel kraampjes met de gewoonlijke spullen die we toch niet willen kopen. Dus besloten we de salpetermijn te gaan bezoeken.

Salpeter wordt o.a gebruikt in vuurwerk maar ook om levensmiddelen te conserveren. De mijn, welke tot het werelderfgoed van de UNESCO behoort, wordt niet meer gebruikt, maar je kunt op het zeer grote terrein vrij rondlopen. Erg interessant, wat moet dat afzien zijn geweest om daar te werken. Het lag op ongeveer 50 km afstand van Iquique, midden in de woestijn. Dus het was er wel erg warm. Druk was het niet, overal stonden borden met uitleg zodat we een goede indruk konden krijgen van wat er daar allemaal gebeurde.

Het was tegelijkertijd een compleet dorp voor de mijnwerkers: er was een bakkerij, een slagerij, winkels voor kleding, handenarbeid, een school, een theater, een kerk natuurlijk, een dokterspost met klein hospitaal etc. Best indrukwekkend.

We waren rond twee uur weer terug in het hotel, nog steeds propvol met carabineros. Toen zijn we maar even een leuk straatje in gelopen met veel barretjes om daar iets te eten. Heerlijke empanadas weer! Met daarbij een glas vers vruchtensap.